Główna siedziba rólestwa ciemności, tajemniczych i mrocznych istot o dwóch obliczach. Znajduje się ona na skarpie nad Jeziorem Półmroku, Nenuial, w sercu głębokiego lasu zwanego Nightwood. Tak daleko zapuszczają się tylko nieliczne smoki i wilki czy inne istoty, gdyż życie tam jest bardzo niebezpieczne. W mroku czają się najplugawsze istoty, jakie chodzą po tej ziemi, które atakują każdego samotnego wędrowca, czasami nawet smoki. Niełatwo tam żyć, samotnie nikt nie przetrwa w odmętach lasu. Dlatego też założyciele Opiekunów Nocy zgromadzili się w jedną watahę i zbudowali potężny zamek i zabezpieczyli go różnymi zaklęciami, który stał się ich siedzibą. Powstał on z najtrwalszego kamienia, jaki istnieje. Nic go nie skruszy nawet ogromna siła. Od północy chroniony jest przez Nenuial i strome zbocze, a od wschodu i zachodu - przez potworne smoki szkolone do atakowania każdego najeźdźcy, jaki wejdzie im w drogę; te istoty nie znają bólu i gotowe są umrzeć, byle by wróg nie dostał się do twierdzy. Jeśli chodzi o ochronę ze strony południa, jest to najlepiej strzeżone miejsce. Właśnie od tej strony biegnie wąski kamienny most łączący zamek z resztą lasu. Pod nim mieszka gigantyczny i niezwyciężony smok Lamion chroniący przejście - jego zbroi nic nie przebije, a samo gorąco jego oddechu wystarczy, by spopielić kamień. Do siedziby wchodzi się mijając dziesięć potężnych pomników przedstawiających wilki. Wszystkie smoki obronne są wyszkolone tak, by ignorowały Królestwo ciemności, a jeśli ktoś chciałby się skontaktować z ich dyplomatą, musi wysłać specjalnego smoka z zawiadomieniem o przybyciu, inaczej strażnik go nie wpuści.
Jeśli chodzi o wnętrze twierdzy jest bogato i dostojnie zdobione i gustownie urządzone. Każdy korytarz jest oświetlony płonącymi pochodniami o błękitnym płomieniu, spełniającymi zarówno rolę oświetlenia jak i ogrzewania. Na marmurowej podłodze są grube puchate dywany przypominający leśną ściółkę w lesie, pozwalają zachować ciepło. W labiryncie korytarzy nie można się zgubić, ponieważ na ścianach są wbudowane strzałki z księżycowego kamienia, wskazujące drogę do wyjścia; ponadto na wszystkich piętrach są umieszczone mapy budynku, które jednak mogą rozszyfrować tylko członkowie klanu. Na ścianach wiszą gobeliny, obrazy i płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia klanu i sławnych członków tego kilkuset letniego klanu. Wszędzie jest dużo kwiatów różnego gatunku nadające charakter leśny siedzibie. Cały zamek spowija aura tajemniczości i strachu. W kominkach wesoło płonie ogień. W oknach wiszą bordowe zasłony, które przy powiewie wiatru mienią się w różnych kolorach tęczy. Zamek liczy sobie VII pięter i II piętrowe lochy ciągnące się pod zamkiem i jeziorem. Do zamku przylegają ogromne tereny należące do klanu. Królestwo ciemności od wieków żyje w spokoju nie prowadząc żadnej wojny i żyjąc w zgodzie z resztą społeczności. W siedzibie tętni życie, gdzie wilki załatwiają sprawy królewskie. Każdy wilk ma tu swoje miejsce, przyjaciół oraz obowiązki. Wszyscy czują się tu dobrze.